Blant kanadiske førskolebarn som lever med to biologiske foreldre er omtrent 1 av 3000 registrert som utsatt for barnemishandling, mens 1 av 75 som lever med en steforelder er registrert som utsatt for barnemishandling.[1] Lignende mønstre har blitt funnet i Storbritannia, Sør-Korea, Nigeria, Hong Kong, Australia, Finland, Paraguay, Colombia, Malaysia og Trinidad, og Daly og Wilson beskriver slektskapsseleksjon som årsaken til denne diskrimineringen.

100 gonger farlegare
Tala er ikkje nett gledelege. I fleire land slår steforeldre dei yngste borna over hundre gong­er så ofte som det biologiske foreldre gjer. Dei mest gjennomarbeidde tala er frå Canada. Frå 1974 til 1990 var den årlege drapsraten per million born under fem år 2,6 når barnet budde hjå den bio­logiske faren. Den same raten når barnet budde hjå ein stefar, var 321,6. Frå 1977 til 1990 i England og Wales vart 117 born under fem år drepne av den biologiske faren; det same talet for stefedrar var 114. Men då skal ein ha i minnet at berre om lag éin prosent av borna under fem år i England og Wales levde saman med ein stefar i denne perioden.

Tal frå Australia syner ein endå sterkare «Askepott-effekt». Frå 1968 til 1981 i New South Wales stod stefedrar bak 18 babydrap (medianalder var tolv månader på offera), biologiske 11. I denne perioden var det berre 0,5 prosent av babyane som budde saman med ste­fedrar.

I artikkelen er det heller ikke nevnt med et ord at denne forskningen har noe å si for barnevernspolitikken. Kanskje det var for sensitivt å pirke i den materien? Lett å få "kalde føtter"...